„TEATR LALEK” - pismo wydawane przez Polski Ośrodek Lalkarski POLUNIMA, poświęcone krytyce, dokumentacji, historii i teorii teatru lalek. Ukazuje się 4 razy w roku, zawiera bogaty materiał ilustracyjny i fotograficzny. Od 2012 roku współwydawcą „Teatru Lalek” jest Instytut Książki. Redaktor naczelna (od 2001 r.) - Lucyna Kozień.

„Teatr Lalek” wychodzi periodycznie od 1950 roku, jest kontynuacją miesięcznika „Bal u lal” wydawanego w okresie międzywojennym przez Jana Izydora Sztaudyngera. Od 1996 roku pismo ukazuje się w wersji językowej polskiej i angielskiej. Dotowane jest ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 1982 roku (po wznowieniu wydawania pisma) wyszły 142 numery pisma, w tym kilka numerów specjalnych: m.in. poświęcony prezentacji polskiego teatru lalek a wydany z okazji XVI Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Lalek w Bielsku-Białej (1994), plastyce i scenografom polskiego teatru lalek (1995) niemieckiemu teatrowi lalek (2004; wersja językowa polska i niemiecka), 50-leciu POLUNIMA (2011), szkolnictwu lalkarskiemu (2012, wydany we współpracy z Komisją Kształcenia Zawodowego UNIMA). Numer 103-104 pisma został wydany w 2011 roku z okazji 50-lecia POLUNIMA, zawiera szeroką prezentację polskiego teatru lalek po transformacji ustrojowej, jest bogato ilustrowany, odznacza się atrakcyjną szata graficzną i bogatym materiałem ilustracyjnym odwołującym się do najistotniejszych wydarzeń artystycznych w obrębie sztuki lalkarskiej. Na przestrzeni lat ukazały się też numery tematyczne, m.in. o scenariuszu, teatrach prywatnych, erotyce w teatrze lalek, baśni, o teatrze niezależnym w latach 1989-2003, numer poświęcony misteriom bożonarodzeniowym, dramaturgom i pisaniu dla teatru, plastyce teatralnej,  edukacji teatralnej, teatrowi mechanicznemu i teatrowi robotów, teatrowi alternatywnemu, lalce w filmie, nowej dramaturgii.

Od kilku lat „Teatr Lalek” wychodzi poza problematykę ściśle związaną z teatrem lalek, poszerza swoje zainteresowania m.in. o teatr plastyczny, teatr obiektu, alternatywny i niezależny, a grono odbiorców o środowisko pozalalkarskie. Zaprasza do współpracy krytyków i teatrologów nie związanych zawodowo ze sztuką lalkarską. W ostatnich latach redakcja podjęła współpracę z młodymi krytykami teatralnymi, artykuły w „Teatrze Lalek” publikują też autorzy zagraniczni, znawcy przedmiotu i teatralnej profesji.

Bazując na dobrych doświadczeniach, współpracując z uznanymi autorami, ale też poszerzając grono piszących o młodych krytyków teatralnych, redakcja stara się tak kształtować wizerunek „Teatru Lalek”, aby to jedyne w środowisku lalkarskim profesjonalne pismo stawało się coraz bardziej atrakcyjnym dla osób aktywnie uczestniczących w kulturze, dla młodzieży szkolnej i akademickiej, a także by zdobywało sobie coraz więcej czytelników interesujących się teatrem – w jego możliwie najbogatszych aspektach. Ale też by nadal spełniało rolę pisma dokumentującego najistotniejsze wydarzenia w obrębie sztuki lalkarskiej.

Redakcja zamieszcza teksty o teatrze grupując je w kilku podstawowych działach: Eseje, Festiwale, Recenzje, Ze świata, Sylwetki, Jubileusze, Wspomnienia, Rozmowy, Z autorskiej szuflady, Wydawnictwa, Wystawy, Dramaturgia, Felieton.